Piet Reijm (76) en Maarten Levering (79) zijn goede vrienden en hebben naast elkaar twee grote moestuinen aan de rand van de Horst. Volkstuinvereniging het Gelderse Hout is een mooie én sociale plek in Lelystad Oost.

De vereniging organiseert jaarlijks meerdere evenementen. ‘Zo hebben we vaak meegedaan aan de ‘Grootste Pompoenwedstrijd’, of de ‘Hoogste Zonnebloem’. Daar komt echt een meetlint aan te pas,’ lacht Maarten. ‘Maar soms wordt er ook een plantenruilmarkt gehouden. We kunnen dan onderling planten en groenten ruilen. Dit soort dagen zijn erg gezellig en het zorgt ervoor dat de moestuinhouders elkaar wat beter leren kennen.’

Piet woont in de wijk Horst en Maarten in het Haf. Ze werkten vroeger op de boerderijen van hun ouders. Ze namen hun kennis en liefde voor de natuur mee de moestuin in. De twee leerden elkaar twintig jaar geleden kennen. ‘Maarten had zijn moestuin toen al tien jaar. Ondertussen zien we elkaar bijna elke dag en nemen we een grote koffiekan mee. We beginnen namelijk altijd met koffie,’ vertelt Piet.

Hun moestuinen staan vol met appels, peren, snij- en sperziebonen, rode kool… van alles wat. Piet en Maarten zijn in het oogstseizoen bijna iedere ochtend op de moestuin te vinden. Ze houden de tuinen netjes, en wieden het onkruid. En ze kletsen met de andere moestuinhouders. ‘We maken een praatje met elkaar, en helpen elkaar als dat nodig is,’ legt Maarten uit. ‘Ik vind het heel leuk om hier te zijn. Het is een stuk beter dan thuis rondhangen. Daar heb ik maar weinig te doen.’

Het grootste deel van de oogst gebruiken Piet en Maarten voor zichzelf. Ze maken er soep van, of een lekkere Hollandse stamppot. ‘Wat we overhouden leggen we bij ons kraampje. Voorbijgangers kunnen dan een zak met sperziebonen of appels meenemen,’ zegt Piet. ‘We merken dat sommigen terugkomen voor onze groenten. En soms krijgen we chocolade of zelfs een appeltaart terug als bedankje. Dat doet ons goed!’

‘De tuinhouders zijn door de jaren heen wel veranderd. Ze zijn jonger geworden’, vertellen ze enthousiast. ‘En door de coronacrisis zijn de tuinen opgebloeid. Iedereen had meer tijd, en ze konden dus meer tijd besteden aan hun eigen moestuintje.’